Σε
λίγο καιρό θα έχει το ξεθωριασμένο χρώμα
μίας ανάμνησης που δεν είσαι σίγουρος ότι υπήρξε ποτέ.
Η ζωή
φεύγει από τα χέρια μας.
Πληθυντικός.
Με τη συναίνεση μας.
Και ο μεγαλύτερος φόβος μας παραμένει ο εαυτός μας.
Κάθε φορά στους απαράλλαχτους τόνους του Ενικού.
- Ο εαυτός μου.
- Ο εαυτός σου.
.
μίας ανάμνησης που δεν είσαι σίγουρος ότι υπήρξε ποτέ.
Η ζωή
φεύγει από τα χέρια μας.
Πληθυντικός.
Με τη συναίνεση μας.
Και ο μεγαλύτερος φόβος μας παραμένει ο εαυτός μας.
Κάθε φορά στους απαράλλαχτους τόνους του Ενικού.
- Ο εαυτός μου.
- Ο εαυτός σου.
.
εγώ σε παρακολουθώ και χαίρομαι που ψάχνεις πια τις λέξεις σου πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Θεοδώρα!
Και πάντα να με παρακολουθείς! Χαχα! Σευχαριστώ πολύ!!
ΔιαγραφήΈσκυψα πάνω στ' άσπρο χαρτί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν άσπρο χαρτί,
ήταν καθρέφτης
κι έβλεπα το πρόσωπό μου...
Νίκος Καζαντζάκης
Όπως το θυμάμαι το 'γραψα
- δεν μπορώ να το βρω πια...
Για βοήθεια...
Και καλή τύχη...
Η τύχη είναι βοήθεια...