Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Αυτό του σώματος το ακάλυπτο στήθος

Αυτό του σώματος το ακάλυπτο στήθος
με τα χέρια μου να πιάνουν φωτιά
και το πρόσωπο σου να παίρνει μορφές αλλιώτικες
είναι για μένα ο έρωτας που με στοιχειώνει

τα βράδια που η νύχτα ανάβει δυο αστέρια
και ο άνεμος χαϊδεύει την κουρτίνα
όπως τρεμοπαίζει η φλόγα των κεριών
βλέπω το σώμα σου να χορεύει

της ηδονής τραγούδι,μα δικό μου
και όταν τα μάτια σου βρουν για στόχο τους τα δικά μου
τότε είναι πολύ αργά να κλείσω την μουσική που μας μαγεύει
και αβοήθητος βουλιάζω στο σώμα το δικό σου που γίνεται δικό μου

Και σε ακούνε η νύχτα και όλα τα αστέρια
πως καλείς για το γλυκό ξημέρωμα
και σαν φωνάξουν τον ήλιο
έχεις ήδη κοιμηθεί.




5 σχόλια:

  1. Γεια σου θεοδώρα!
    Λοιπόν η φωνή σου έγινε πιο εσωτερική, πιο αισθηματική- απλώνεις αλλιώς το μελάνι των λέξεων· νομίζω φτάνεις κάπου που είναι ορατό το κάστρο της ποίησης. Θα το κατακτήσεις.
    Αλλά και το διάβασμα- διάβασμα.. έτσι;.
    Να είσαι καλά! Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σευχαριστώ Στρατή =) Χαίρομαι.
    Καλό Σαββατοκύριακο !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μου αρεσε παρα πολυ δωρα ετσι να συνεχισεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάρα πολύ ωραίο ποίημα..
    Καλές γιορτές=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή