Οδός ποίησης 17.[Διόρθωση 2η]

Εδώ σε αυτή την μικρή γωνιά, χωρίς να προσπαθώ να με βρουν
ξετυλίγω κάθε τι από εμένα και τυλίγω όποιον αρέσκεται να με βρίσκει σε αυτή τη γωνιά.

Κάθε φορά που ο χρόνος σταματά αυτή η γωνιά γεμίζει,
πλημμυρίζει άλλες σκέψεις,
μακρινές αλλά και από μέσα βγαλμένες.

'Αλλοι διαβαίνουν μπροστά Της αδιάφοροι,
και αυτοί καμιά εντύπωση δεν έχουν
Μερικοί εκπλήσσονται
και αυτοί τίποτε δεν γνωρίζουν
Ένας,δυο μονάχα..με κάνουν να χαμογελώ
και να συνεχίζω.

Και ενώ είμαι μόνος,μέσα μου βρίσκουν τον εαυτό τους πολλοί
μα προτιμούν και αυτοί σιωπηλά να σωπαίνουν.

Μυστήρια γωνιά στον κόσμο των βαρβάρων
Οδός ποίησης 17.

10.02.11

Έχεις κάτι το ξεχωριστό..που είναι όμορφο όμως
και με κάνει και ξεχνώ..

Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι μαζί μου δεν θυμάμαι πως ξεχνώ
γιατί δεν με νοιάζει τίποτα από το παρελθόν
Όλα μοιάζουν ανακούφιση..

Χαμογελάω στην ιδέα ότι μόνο εσύ γνωρίζεις
τι καλά εννοώ..
εσύ..εσύ..

Που σε βρήκα και όμως ήσουν χαμένη
που με βρήκες και βρέθηκες και εσύ.

Με τρομάζουν όταν περνούν οι ώρες και δεν είσαι εδώ..
φοβάμαι πως με ξεχνάς..
Μα έρχεσαι πάλι ξανά και φέρνεις την χαρά στην ψυχή και την καρδιά μου.

Μείνε.

Της ανάμνησης το κλουβί

Αν είχα έναν κόσμο μόνο για 'μας θα σ' έκλινα εκεί μέσα να μην μπορεί να σε αγγίζει κανείς
Γιατί καρδιά μου ο κόσμος είναι σκληρός και γω πολύ μαλακή που άφησα να σε γδάρουν έτσι με τα νύχια τους.

Τους φοβάμαι μάτια μου όλους αυτούς..γιατί είδα την ζήλια στα μάτια τους και μετά είδα εμένα μόνη, γιαυτό θα σε έκλινα στον κόσμο μας..να μπορώ να σε φροντίζω μόνο εγώ και να 'σαι ευτυχισμένος εκεί μέσα.

Μα τα όμορφα πουλιά , χαίρεσαι να τα βλέπεις να πετούν ελεύθερα όπου θέλουν.
Δεν σου πάει η καρδιά να τα βλέπεις να μαραίνονται σε ένα κλουβί. Και εγώ αυτόν τον δρόμο ακολούθησα..της ελευθερίας και σε άφησα να πετάξεις μακριά..για όπου θες..

Και αν πίστεψα για μια στιγμή πως έμεινα μόνη..έκανα λάθος. Δεν μένεις πότε μόνος όταν δίνεις ελευθερία..γιατί τελικά πάντα εδώ είσαι και ας έφυγες

Να θυμάσαι όμως να προσέχεις στα ταξίδια σου..γιατί υπάρχουν κυνηγοί..που δεν διστάζουν..και δεν σέβονται..

Να θυμάσαι να προσέχεις..

..γιατί εγώ δεν μπορούσα να σε βλέπω σε κλουβί.

Αυτή είπε...

Ενώ εμείς μαθαίνουμε από τα λάθη,τα λάθη παραμένουν λάθη.Επομένως δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν κάνουμε λάθη,αλλά αυτούς που είναι λάθη.