lyrics to an end

i wake up and see
seeing my life passes away

every moment i feel
feeling every hit of my heart

i think i can finally see
at the deep dark sea
darkness lives down here
and the cold makes its home in my soul

at nights i wake up in a new same world
touching the distance between us,my love
i can hardly see you
i can hardy feel you
you can hardly love me
and you're just staring my wants being shattered.

ανούσιες θεωρίες

Άφησε με μόνο να αγγίξω τις παλάμες σου,
να σε φιλώ γλυκά στο μάγουλο
και εσύ όμορφα να θες να με κλείσεις στην αγκαλιά σου.

μα ο φόβος δεν σ' αφήνει. Αυτός ο φόβος πως πια δεν έμεινε χρόνος καθόλου
που τα πλάσματα τα θνητά τα φθείρει και που αυτά παρακαλούν χωρίς να ξέρουν ποιόν
για λίγο χρόνο ακόμη.

Έτσι λοιπόν πως τρέχεις από εδώ κι' από εκεί
σαν αποπροσανατολισμένη σβούρα
τυφλά μάχεσαι το τίποτα και δεν μ' αφήνεις να σ' αγγίξω.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

Μόλις χθες άνοιξα και δεύτερο blog. Είναι σε μορφή ημερολογίου.
Όποιος ενδιαφέρεται ας ρίξει μια ματιά. :-)

http://doricdiamond.blogspot.com/

Οδός ποίησης 17.

Εδώ σε αυτή την μικρή γωνιά, χωρίς να προσπαθώ να με βρουν
ξετυλίγω κάθε τι από εμένα και τυλίγω όποιον αρέσκεται να με βρίσκει σε αυτή τη γωνιά.

Μες στα στήθια μου, ψυχή έχω και να φωνάξω δυνατά μπορώ
μα προτιμώ σιωπηλά με σειρές από γράμματα να μιλώ.

Εδώ είμαι μόνος κι' όμως μέσα μου βρίσκουν τον εαυτό τους πολλοί
μα προτιμούν και αυτοί σιωπηλά να σωπαίνουν.

Την αγαπώ αυτή τη γωνιά και ας μην γίνει ποτέ δική μου.
Οδός ποίησης 17.

9 Αυγούστου.

Ίσως και να ήθελα να αφιερώσω όλη την μέρα μου γράφοντας για σένα σήμερα αν ήμουν σίγουρη ότι θα καθόσουν να τα διαβάσεις ή ακόμα καλύτερα αν θυμάσαι ακόμα την ιστοσελίδα μου να μπεις.

9 Αυγούστου. Άλλη μία χρονιά

Σε έχω χάσει. Άφησες να σε αφήσω. Ύστερα προσπαθούσες να γατζοθείς επάνω μου για να μην με αφήσεις να φύγω. Αέρας ήμουν και δεν πιάστηκα. Πολλά τα λάθη μεγάλα τα πάθη. Τι να πει κάνεις για σένα και για μένα;; Εσύ έχεις κάτι να πεις;; Εγώ πολλά. Πάρα πολλά,μόνο που δεν βρίσκω,να,τις λέξεις. Δεν μου φτάνουν οι λέξεις,οι ήχοι,τα γράμματα ίσως.

Η απόσταση.

Αυτή κρατούσε το σπαθί και αφού μας έκοψε με μιας στα δυο έπαιζε σκίζοντας τα δέρματα μας λίγο,λίγο. Αυτά που ήδη μάτωναν από πόνο. Αγάπη;; Ποιος από τους δυο μας μπορεί να μιλήσει για αγάπη;; Εγώ σε κατηγορώ και λέγω πως δεν μπορείς. Πια δεν υπάρχεις. Ίσως το σώμα σου να γιορτάζει σήμερα τα γενέθλια σου όμως εσύ που με αγαπούσες έφυγες εκείνο το καλοκαίρι για πάντα.

Ματώνω. Ακόμα.

Περιμένω ακόμα εγώ.Εσένα.Κοιτάζοντας κάθε δειλινό που ο ήλιος πάει να κοιμηθεί πως έρχεται σκοτάδι. Και πάλι το σκοτάδι,εγώ,το δωμάτιο και οι κραυγές μου. Εσύ άφαντος.

Μηχανή χρόνου.

Αν είχα ένα τέτοιο μαραφέτι δεν θα ήξερα πως να το χρησιμοποιήσω. Παρελθόν;;
Μα όχι..,Μάλλον στο μέλλον θα πήγαινα και θα ερχόμουν να σε βρω. Φταίει που δεν μπορώ άλλο να περιμένω. Φταίει που ήσουν εσύ κ μου έμαθες πως να σε παίρνω αγκαλιά.

Άλλα βράδια.
Προσπαθώ να μην με πάρουν τα ζουμιά και κλίνω τα μάτια μου να σε βρω πάλι εκεί να μου χαμογελάς και να με κλείνεις στην αγκαλιά σου. Φτωχές όλες οι παρομοιώσεις για να το περιγράψω. Δεν μου φτάνουν οι λέξεις..

Ψυχές.
Αν κάτι έμεινε θα διάλεγα να θυμώσουν που και που..όχι εμένα..την χαρά που ένιωθες και άλλη τόση που έδινες εσύ. Κάτι που ξέχασα να πω εγώ είναι ευχαριστώ. Σ' ευχαριστώ.

Αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί μία ευχή μου θα ήταν όχι να γύριζες..αλλά να ερχόσουν.
Μα είναι δική ΣΟΥ μέρα σήμερα,δικές σου οι ευχές.

Χρόνια πολλά.

"Και αν ποτέ πεις πως δεν υπάρχουν,αυτές πεθαίνουν"
Ξέχασα να σου πω..πως αν τις ξεχάσεις παύουν να υπάρχουν γιατί δεν έχουν λόγο πια να ζουν.

Σ' αγαπώ.

Δεν μου φτάνουν οι λέξεις.

Συγνώμη

Αυτή είπε..

Είναι θλιβερό,μέσα σε όλα,να μην έχω και εσένα. Εσένα που μπορείς να με σώσεις και να μου κρατάς συντροφιά. Την χρειάζομαι.
Εσένα να με αγαπάς και να με φροντίζεις. Να με σηκώνεις όταν πέφτω.
Εσύ που να με βοηθάς μπορείς να ξανά περπατήσω.
Ακόμα ψάχνω να σε βρω Εαυτέ μου.
Να με συγχωρέσεις που με άφησα να σε αφήσω.
"Μην με αφήσεις να σε αφήσω. Ποτέ,γιατί κάθε φόρα σκοτώνει την αγάπη και αυτό που μένει είναι τα ερείπια. Εμείς."