Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Το λευκό μελάνι

Άρχισε να γράφει χωρίς να ξέρει που θα καταλήξει..'Έγραφε σε λευκό χαρτί με λευκό μελάνι για την άδεια του ζωή.Σκεφτόταν..πίεζε τον εαυτό του και συμπλήρωνε τις λευκές σελίδες με τίποτα..Πέρναγαν από το μυαλό του σκέψεις..όμορφες..άσχημες..όνειρα..εφιάλτες..ταξίδευε..τρένο διαβαίνει σιδηρόδρομο και μετά χάνετε από τα μάτια σου.
Άλλαζε σελίδες και πρόσθετε όλα αυτά που ήθελε να πει..για να μείνουν..να ξέρουν και οι άλλοι..Το είχε ανάγκη να γνωρίζουν..Και το λευκό μελάνι λέρωνε το κατάλευκο χαρτί με άρρητα συναισθήματα..
Ήθελε τόσο πολύ να φωνάξει..αλλά..δεν γινόταν..Προσπάθησε.'Ετσι νόμισε..ότι προσπάθησε..Τον εμπόδισε..Τι;; Ίσως η νοοτροπία του κόσμου..αυτών που δεν έχουν καταλάβει πόσο σύντομη είναι η ζωή και αφήνουν συναισθήματα να θολώσουν τα νερά της ψυχής τους..Φεύγοντας..αφήνοντας το Τίποτα να το θυμούνται όλοι μέσα από την ικανότητα τους να μην μπορούν να θυμηθούν κάτι..Και άλλοι θυμούνται μία λέξη που φωνάζει "ΓΙΑΤΙ?γιατί με λευκό μελάνι;;". Ήταν τα άτομα που πίστευαν σε αυτόν..και ήλπιζαν ότι θα άκουγαν τις σκέψεις του.

Όταν το κατάλαβε ήταν αργά. Έψαξε και βρήκε μαύρο μελάνι..μα του είχε απομείνει μόνο λίγος χώρος για να γράψει..Δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στις λευκές σελίδες γεμάτες από το λευκό μελάνι γιατί είχαν κλειδωθεί στο σεντούκι του παρελθόντος..
"Μετάνιωσα." Η πρώτη λέξη με το μαύρο μελάνι..η τελευταία για το βιβλίο του..Μα δεν απέμεινε κάνεις πια που να νοιάζεται να μάθει..Είχαν απογοητευτεί τόσο καιρό που έβλεπαν μόνο λευκές σελίδες..Παρόλα αυτά το πήρε το μάτι κάποιων..Πέρασε σαν ψίθυρος που δεν ακούστηκε καθαρά και μετά έσβησε..

"Μετάνιωσα" και έπεσε η πένα από τα χέρια του..αφήνοντας κάποιους να θυμούνται ένα λευκό βιβλίο με ένα αίσθημα πίκρας στην καρδιά τους..

Για όσους έχουν πράγματα να φωνάξουν και δεν το κάνουν ποτέ. Το μετά είναι αργά. .d0ric



Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Δύναμη ψυχής

Έφτασα ως εδώ..φοβάμαι να ρωτήσω πώς..με ποια δύναμη..αλλά έφτασα. Σε ποια κατάσταση; Και αυτό φοβάμαι να το περιγράψω..Φοβάμαι φοβάμαι φοβάμαι..
Με φόβο ξεκίνησα με φόβο απομακρύνθηκα και με φόβο έφτασα εδώ.

Ήμουν δειλή..Συνηθίζω να είμαι..Όταν κριτικάρουν το κάθε τι που κάνω..που λέω..που γράφω..χωρίς να γνωρίζουν τίποτα..να ξέρουν τίποτα. Το μόνο που θέλουν είναι να ανοίξουν το στόμα τους και να προσπαθήσουν να φανούν οι "έξυπνοι". Δίχως να λογαριάζουν τι εστί αυτό για μένα..Όχι..Δεν θα ακούσω τον κάθε ανόητο..όχι γιατί ξέρω ποια είμαι.Δεν περιμένω κανέναν να μου πει τι γνωρίζω και τι όχι. Βλέπεις και μόνος σου..έφτασα ως εδώ.

Αυτό που με έκανε και έφτασα εδώ ήταν η προσπάθεια μου να παλέψω..να τα καταφέρω. Την δύναμη που χρειάστηκα γιαυτό την βρήκα σε σένα. Εσύ μου την δίνεις..Προσπαθώντας να με χτυπήσεις πισώπλατα..να με ρίξεις κάτω..να με θάψεις..να με πληγώσεις..να μου κάνεις κακό..ή να μου επιβάλεις αυτό που εσύ νομίζεις ότι είναι για το καλό μου..μού δίνεις κουράγιο να πιστεύω σε μένα.

Βλέποντας πόσο κυνικός είναι ο κόσμος.. εγώ εδώ αποφασίζω να διαφέρω. Απόφαση,λοιπόν,και μαγκιά μου είναι να μην κτίζω την ευτυχία μου στις πλάτες άλλων..Με αυτό το σκεπτικό έχω θυσιάσει πολλά..αλλά ξέρω πώς είναι το σωστό και το καλύτερο για μένα και την συνείδηση μου. Τώρα γιατί ίσως εσύ δεν "με πας μια" δεν το γνωρίζω εγώ και ούτε θα ασχοληθώ με αυτό. Αν είσαι μίζερο άτομο και θες να ασχολείσαι με τις ζωές άλλων πάω πάσο. Τώρα που έφτασα ως εδώ..Τώρα που έμαθα να ζω χωρίς φόβο..τώρα που εγώ είμαι δυνατή "no words can bring me down".

Γιατί εγώ αδιαφορώ για σένα..και ασχολήθηκα πρώτη και τελευταία φορά άπλα και μόνο για να σου το κάνω γνωστό

////

Μόνο γιαυτό φίλοι μου "αξίζουν" αυτά τα άτομα. Άμα μάθεις τον εαυτό σου και είσαι σίγουρος για σένα τίποτα δεν θα μπορέσει να σου χαλάσει την διάθεση..και ειδικά άτομα τα οποία απλά σε ζηλεύουν/αντιπαθούν. 'Άτομα που σε αγαπάνε θα σταθούν δίπλα σου..ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ. Όποτε τους χρειαστείς θα είναι εκεί χωρίς να ζητήσουν ανταλλάγματα.Ξέρω πως τέτοια άτομα δεν τα βρίσκεις εύκολα..Δεν είναι πολλοί αυτοί που μας αγαπούν με ανιδιοτέλεια

*Κατερίνα μου ευχαριστώ που είσαι κοντά μου 11 χρόνια..<3
*Geo μου σ'ευχαρίστω που με κάνεις και γελάω όταν είμαστε μαζί <3

Βρές την δύναμη μέσα σου.Ξέρεις ότι την έχεις.Δεν περίμενες κάποιον να σου το πεί. :)


Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Χαμένες ελπίδες

Έτσι και εμένα με άφησαν να ονειρεύομαι. Αθώες, λιτές, εφήμερες λέξεις..μου έλεγαν και γέμιζαν τον κόσμο μου. Πόσο αθώο όμως είναι κάτι το οποίο έχει μεγάλη επίδραση επάνω σου;;Κάτι το οποίο μπορεί να σε επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό; Αυτό το οποίο τώρα στάζει μέσα μου σαν καυτό κερί;
Γιατί μου είπαν κουβέντες που θάρρεψα πως ήτανε αληθινές ..και τις πίστεψα. Ήταν αυτό που ζητούσα..αυτό που ήθελα. Με φλόμωσαν με ψεύτικα όνειρα και ανεκπλήρωτα "θα". Μα το χείριστο ήτανε πως είπαν ότι ένοιωθαν..Είπαν ότι καταλάβαιναν Είπαν ότι θα βοηθούσαν..Είπαν ότι δεν θα έφευγαν..θα κάθονταν εδώ..στο πλάι μου..
Φυσικά όλα αυτά δεν ήταν παρά κίβδηλες υποσχέσεις..αναλήθειες..Και με μεγάλην μου λύπη δηλώνω "και πάλι"..
Και έτσι και εγώ ονειρεύτηκα μέσα στη πλάνη..αυτή που εσύ δημιούργησες για εμένα. Να σε ευχαριστήσω αν το επιθυμείς αλλά δεν χρειαζόμουν να ζήσω με ανυπόστατες ελπίδες..και εγώ τώρα σε αφήνω..ελεύθερο..μακρύα από την αγάπη μου. Δεν την αξίζεις ..εσύ ο ίδιος την σκορπάς από εδώ και από εκεί. Όχι δεν σκορπάς αγάπη..Σκορπάς μία λέξη χωρίς να έχει για σένα νόημα που προφέρετε α-γ-ά-π-η.


Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

'Ασε με να ονειρεύομαι..

Και ξύπνησα συν τετριμμένη..νοιώθοντας 'άδεια..κενή. Όλο αυτό τόσο καιρό με είχε κουράσει..
Άνοιξα καλύτερα τα μάτια μου,και ήσουν εκεί. Έμοιαζες κάτι το τόσο όμορφο..ξένο αλλά γνωστό.
Στην αρχή αυτό με φόβισε και δίστασα..αλλά είχες γεμίσει ήδη την μέρα μου. Αυτό σε έκανε πιο ενδιαφέρον.. Μέρα με την μέρα σε συνήθιζα ολοένα και περισσότερο.. Δεν τολμούσα να σκεφτώ τι θα γινόταν αν ξύπναγα και δεν ήσουν εκεί. Ξεχνούσα το παρελθόν,γελούσα,μεθούσα με αυτά που μου έλεγες. Με άφηνες καθησυχασμένη..χωρίς γιατί.. και αυτό με έκανε να μην θέλω να ψάξω..να αρνούμαι να μάθω..μονό εσύ..εκεί..και τίποτα αλλό δεν ήθελα.
Μά τα γιατί γεννήθηκαν..η δίψα για μάθηση..ήθελα να τα μάθω όλα..να γίνω εσύ για να μπορώ να σε νοιώθω καλύτερα..να σε βοηθώ..τα πάντα εγώ για σένα για πάντα.
Χα χα! τι αστεία λέξη.."πάντα". Είναι πολύ ανόητη λέξη για κάποιον που φθείρεται.για κάποιον που δεν μπορεί να την ζήσει..Τα συναισθήματα όμως φθείρονται;;
Και έτσι άρχισα να μαθαίνω..η γνώση όμως σε έκανε τόσο άσχημο..μέχρι που έφτασα κάπου όπου δεν μπορούσα να συνεχίσω..Κατάλαβα ότι τελικά δεν ήξερα τίποτα. Ότι δεν σε ήξερα..δεν σε είχα γνωρίσει ποτέ μου.
Κάθισα και έκλαψα..για σένα; δεν ξέρω..για μένα πάντως έκλαψα. Έφταιγα εγώ που έψαξα; ή εσύ που δεν ήσουν εσύ; Και αποκοιμήθηκα..
Και ξύπνησα συν τετριμμένη..νοιώθοντας 'άδεια..κενή. Όλο αυτό τόσο καιρό με είχε κουράσει..